Een tijdje geleden las ik ‘De Keuze’ van Edith Eva Eger, een prachtig boek. Daarin schrijft zij over een onderbroken leven en wat dat met je doet. Het raakte een gevoelige snaar, want een onderbroken leven kun je dat van mij wel noemen.

 

Tot en met mijn dertigste had ik zo voor het oog een succesvol leven. Ik had een bloeiende carrière bij een communicatieadviesbureau, feestte er in het weekend op los en als het maar even kon pakte ik het vliegtuig naar een of andere exotische bestemming. Tot 28 oktober 2017. Op die dag werd mijn leven ruw onderbroken door een hersenvliesontsteking. Ik was er zo slecht aan toe dat ik ternauwernood aan de dood ben ontsnapt. Na negen dagen in coma te hebben gelegen, werd ik wakker. Ik was in shock, verging van de pijn, was half blind, half doof en had nierfalen. 

 

Stormachtige jaren volgde; ik krabbelde beetje bij beetje uit het zwarte gat. Ik revalideerde., ging om de dag naar dialyse en mijn oog herstelde. Eind 2018, op mijn meest kwestbare en strijdbare moment, heb ik een filmpje op social media gepost waarin ik vroeg om iemand die een nier aan me wilde doneren. Wat ik niet voor mogelijk hield gebeurde; mijn video ging viral en werd meer dan 3,5 miljoen keer bekeken. Zes weken later ontving ik een nier van Anneloes, mijn donor en eeuwige heldin.

 

Ik heb de pech en het geluk gehad om opnieuw te mogen beginnen. In de periode van herstel heb ik veel tijd gehad om te reflecteren op vragen als: waarom, wat heeft dit me te vertellen en hoe heeft het kunnen gebeuren? Een bacterie oplopen is bad luck. Maar de mijne kwam mijn leven in op het moment dat ik me al een tijdje verdrietig en machteloos voelde. Mijn Instagrampagina blonk, maar vanbinnen voelde ik me onrustig.

Terugkijkend zie ik nu dat ik door aan het rennen was, alles om maar niet te hoeven voelen. Voelen hoeveel roofbouw ik op mijn lichaam had gepleegd, het overweldigende gevoel verantwoordelijk te zijn voor andermans geluk, de pleaser in mij die nooit nee kon zeggen, het nastreven van een perfect plaatje in plaats van een authentiek leven. Een crash was onvermijdelijk.

Met Studio Change wil ik mensen helpen die het rennen moe zijn. Die zich niet goed voelen, machteloos, uitgeput en leeg van binnen. Die niet weten waarom. Je hoeft je niet zo te voelen. Door te onderzoeken waarom je doet wat je doet en waar je verlangens eigenlijk echt liggen, bevrijd je je van het juk van het perfecte leven en maak je ruimte om te zijn wie je eigenlijk altijd al was: een authentiek en vrij mens.